معمولا واکنش منفی عمومی نسبت به سفرهای خارجی با هزینه بیت المال وجود دارد و ازسویی در بسیاری از وزارتخانه ها و نهادهای عمومی، سفرهای خارجی با بهترین پروازها، اقامت در بهترین هتل ها و حق ماموریت های ارزی، یکی از بخش های جذاب بوده که گاه بر سر تصاحب و تملک آنها، رقابت ها و بعضاً درگیری های درون سازمانی هم به وجود می آید.
از سوی دیگر، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت دهم، وزارتخانه ای بوده که به دو چیز مشهور شده است؛ یکی این که وزیر آن کثیرالسفر بوده و معمولا سفرهای داخلی و خارجی زیادی را در برنامه کاری خود داشته و همچنین کوچک ترین حضورها و فعالیت های این وزارتخانه، علاوه بر پایگاه های اطلاع رسانی این مجموعه، با پیگیری های مصرانه مجموعه روابط عمومی آن، در خبرگزاری ها و روزنامه های مختلف انعکاس یافته است.
حال وقتی که از یکی از سفرهای چند روزه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با حضور ده ها نفر به یک کشور خارجی، حتی یک خبر هم منتشر نمی شود، این همه تناقض، این تأمل را به وجود می آورد که علت این پنهان کاری چیست؟
واقعیت این است که یک گروه ۱۲۰ نفره (بر طبق روایت های شفاهی از منابع مطلع، به احتمال زیاد این تعداد، بیش از اینها بوده است و ما احتیاط آمیزترین تعداد را آوردیم. ۱۴۰ نفر و دویست نفر هم شنیده‌ایم) متشکل از هنرمندان، شاعران و جمعی از مدیران فرهنگی به کشور لبنان و شهر بیروت در هفته اول خردادماه سفر کردند. در این سفر تفریحی که سعی شد با برگزاری نشست های ارایه گزارش فعالیت ها به آن وجهه فرهنگی نیز داده شود، گروهی از هنرمندان سینما و تلویزیون، تئاتر، موسیقی و هنرهای تجسمی را جمعی از مدیران وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سایر مراکز و نهادهای فرهنگی مانند کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و ستاد جشنواره‌های فجر همراهی می کردند.
همچنین در این سفر، تعدادی از برگزیدگان جشنواره شعر فجر نیز حضور داشتند که معمولا یک سفر خارجی جزو جایزه آنهاست. البته تعداد این شاعران برگزیده اندک بوده و جمعی از دیگر شاعران و برخی از دست‌اندرکاران این جشنواره حضور داشتند.
این درحالی است که برخی از برگزیدگان جشنواره شعر فجر دوره اخیر از این سفر انصراف دادند. البته گفته می شود برخی از آنها، معادل ریالی هزینه سفر را دریافت کردند و همچنین برخی از مدیران اجرایی جشنواره شعر فجر ازجمله مدیر روابط عمومی آن نیز بی اطلاع از این سفر قرار گرفته و در آن غایب بودند. از سرشناس ترین فعالان سینمایی حاضر در این سفر نیز به الهام حمیدی – بازیگر – و علی غفاری – کارگردان فیلم «استرداد» – می توان اشاره کرد.
حال با این واقعیت ها، چند پرسش در راه کشف حقیقت به وجود می آید:
۱- این که وقتی قرار می شود گروهی از شاعران و هنرمندان کشور به سفری رسمی اعزام شوند، معیار انتخاب افراد چیست و منتخبان دارای چه ویژگی های مشخصی بوده اند که آن ها را از دیگران متمایز کرده است؟ یا حتی این سؤال که چگونه می شود یک فعال تئاتر همواره در سفرهای شاعران به کشورهای مختلف چون هندوستان، تاجیکستان، ترکیه و لبنان ازسوی نهادهای رسمی کشور- به عنوان شاعر – حضور می یابد؟ یا برخی از افراد حاضر در جمع شاعران یادشده، به واسطه کدام کتاب یا شعر منتشر شده در مجلات، به واسطه کدام فعالیت شعری در دست کم یک سال گذشته در فهرست مدعوان این سفر قرار گرفته اند؟
۲- چه دلیلی موجب می شود مسؤولان وزارت ارشاد تصمیم می گیرند چنین سفری را با این حجم، به هیچ وجه اطلاع رسانی نکنند؟ این سفر با خرج کدام نهاد انجام شده و پنهان نگاه داشته شدن آن در پایان دوران وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت دهم، با مشکلات بودجه ای آن و تعطیل شدن بسیاری از فعالیت های فرهنگی هنری کشور چه ارتباطی دارد؟ فقط دلار اعطا شده به حاضران در سفر به عنوان پول توجیبی، حدود ۸۵ میلیون تومان به نرخ ارز آزاد، هزینه دربر داشته است. پس این سفر اگر دارای دستاوردهایی برای کشور بوده و این حجم از همسفران هم برای نیل به آن دستاوردها دعوت شده بودند، چگونه می شود که هیچ اطلاع رسانی درباره این دستاوردها صورت نمی گیرد تا دیگران هم نسبت به دستاوردهای سفری با هزینه ای حداقل دو میلیاردی توجیه شوند؟
