حرف‌های امین الله رشیدی بر خلاف شیرینی کیک تولد ۸۸ سالگی‌اش به شدت تلخ بود.
این خواننده پیشکسوت که صبح چهارشنبه چهارم اردیبهشت مهمان ما بود، با اشاره به اینکه کتاب «ایران در رهگذر زمان تا مرزهای بی‌سرانجامی» او نزدیک به شش سال است در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در انتظار مجوز انتشار مانده، تاکید کرد دیگر انتظار چاپ این کتاب در دولت دهم را ندارد.
در جشن تولد این خواننده و آهنگساز پیشکسوت، رشیدی از خاطرات سال‌های دور خود گفت، تعریفش از موسیقی ایرانی را تشریح کرد، بر کمبود‌ها و کاستی‌های عرصه فرهنگ و هنر انگشت نهاد و از همه مهم‌تر گلایه‌ها و حسرت‌هایش را بر شمرد.
این موسیقی‌دان که روز تولدش با روز راه اندازی رادیو یکی است (چهارم اردیبهشت)، از سال ۱۳۲۷ به عالم موسیقی وارد شده، تا امروز بیش از ۱۲۰ آهنگ ساخته و قطعات زیادی را هم خوانده، این روز‌ها از بی‌اعتنایی و برخوردهای نامناسب مراکز فرهنگی و هنری آزرده دل و شاکی است.
رشیدی که دستی هم در نویسندگی دارد و در ۱۰ سال گذشته دو کتاب «از کاشان تا کاناری» (سفرنامه به اروپا) و «عطر گیسو» (خاطرات و اسناد) را منتشر کرده است، گفت: «شش سال است که معاونت فرهنگی ارشاد مرا سر می‌دواند. آنان به کتاب سوم من که در برگیرنده خاطرات، عکس‌ها و اسناد فرهنگی، اجتماعی و تاریخی ۱۰۰ سال اخیر کشور است، ۸۸ ایراد وارد کرده‌اند که بیشتر آن‌ها بنی اسرائیلی است. در یکی از جلساتی که با مدیران حوزه نشر داشتم، گفتم شما اجازه انتشار کتاب مرا بدهید و بعدش اگر کسی اشکال شرعی یا عرفی از آن گرفت، مرا تو همین حیاط وزارت ارشاد دار بزنید.»
او با اشاره به اینکه حتی به اشعار ناصر خسرو و سیف فرغانی ایراد وارد کرده‌اند، تاکید کرد: «این نظارت نیست، اعمال سلیقه است و من تن به آن نمی‌دهم. به وزیر ارشاد پیشین، آقای صفار هرندی نامه نوشتم که دوستانم یکی یکی دارند می‌روند و من هم می‌ترسم بمیرم و انتشار کتابم را نبینم. من می‌خواستم این کتاب را به همکارانم از جمله پرویز یاحقی، علی تجویدی، همایون خرم، بیژن ترقی، پرویز مشکاتیان، جلال ذوالفنون و… هدیه بدهم که بیشترشان تو همین شش سال چشم از جهان فرو بستند.»
امین الله رشیدی همچنین با گلایه از بی‌توجهی نهادهای فرهنگی به اجرای ۴۰ آهنگش که هنوز نواخته و خوانده نشده‌اند، گفت: «سال‌هاست که نت‌های این آهنگ‌های من که روی سروده شاعران نو‌پردازی چون اخوان ثالث، نادر نادر‌پور، سیاوش کسرایی، هوشنگ ابتهاج، شفیعی کدکنی و… ساخته شده‌اند، در حال خاک خوردن است. اگر ارکستری بزرگ این کار‌ها را بنوازد و خواننده‌ای آن‌ها را بخواند، بار دیگر موسیقی درخشان دهه ۴۰ ایران جانی تازه می‌یابد و به گوش مردم خواهد رسید.»
این آهنگساز با بیان اینکه چنین رفتاری با اهل هنر درست نیست، این توصیه سعدی را یادآور شد که «هنرمند را نیکو دار تا مملکت کمال گیرد.
خبرآنلاین
